Column Leading Doctors, ‘Ontbloot’

Merel Timp is AIOS huisartsgeneeskunde en zij schrijft over hoe zij In the lead blijft.

De hoeveelheid genitalia die ik aan me voorbij heb zien gaan, in mijn geneeskundige carrière welteverstaan hè, kan ik niet eens meer tellen. Kijk ik ooit nog op van een imposante schaamhaarbegroeiing, boven gemiddeld groot scrotum of zeemeerminnen tatoeage op gevoelige plekjes? Nee, absoluut niet. Sterker nog, een flinke oorontsteking is wat mij betreft spannender dan een onderbroek die naar beneden gaat.
Wat ik wel interessant blijf vinden, is hoe mensen zich gedragen als het moment suprême daar komt dat ik ‘toch echt even moet kijken’ naar het rare plekje, pijnlijke lichaamsdeel of jeukende gebied. De een staat voordat je het doorhebt al met de, nu niet spreekwoordelijke, billen bloot. Terwijl de ander liever geen lichamelijk onderzoek wil. Het is een kunst om iedereen op zijn gemak te stellen en het consult zo prettig mogelijk voor de patiënt te laten verlopen.
Daarnaast heb je ook nog de preventieve ‘intieme’ consulten: zoals uitstrijkjes afnemen en spiralen plaatsen. Een duidelijke taak voor mij en een consult met een patiënte die vaak verder niet zoveel mankeert, stiekem wel een aangename afwisseling in het spreekuur. Wat bijzonder is aan deze groep, is het grote scala aan verwachtingen voorafgaand of tijdens de verrichting. Waar de een de eendenbek er bijna weer uitperst van de spanning, zit de ander (meestal moeders die er al een stuk of 2-3 koters uit hebben geperst en wel wat gewend zijn aan medisch personeel daarbeneden) op haar gemak over koetjes en kalfjes te kletsen.
Enfin, hier kan iedereen zich vast wat bij voorstellen, een gemiddelde huisarts ziet nou eenmaal veel intieme plekjes van zijn/haar patiënten.

De alleraardigste dame op haar elektrische fiets in Schoorl – ja ik ben een weekje weg geweest in eigen land – kon daarentegen echt niet weten wie ze voor, of eigenlijk achter, zich had. Ze kwam pardoes voor mijn neus tot stilstand. Bij haar poging tot afstappen, bleef haar jurk haken achter het zadel… Het resultaat was dat ze in vol ornaat in haar authentiek kanten, doorzichtige oma onderbroek kwam te staan. Beschaamd, zei ze, nog steeds onhandig sjorrend aan de jurk die uiteindelijk los kwam: “Ach jee, sorry hoor, daar sta je dan in je zo goed als blote kont!”
Ik fietste met mijn aller bemoedigendste glimlach om haar heen “Ach, kan gebeuren, trek het u niet aan. Fijne dag verder vandaag!” En dacht: “Ze moest eens weten…, een dame op de fiets in haar zo goed als blote kont is echt het laatste waar ik van op kijk….”
Om vervolgens met hernieuwde energie ‘the lead’ te nemen in de 40 km lange fietsroute die nog voor ons lag.