Column Leading Doctors, ‘Poes’

Eefje de Vries is traumachirurg, ze schrijft over haar werk en de rest van haar leven.

De haartjes van het smoezelige pluchen beestje waaien in de luchtstroom van de föhn, zodat het lijkt alsof het oppervlakkig ademhaalt. Ik zei nog tegen mijn net 3-jarige zoon: ‘Doe je poes maar niet in bad want dan wordt-ie nat.’
‘Maar jij moet hem droog maken!’
Crisisoverleg met mijn vriend. Ik van mening dat hij dan maar een andere knuffel mee naar bed moet, hij heeft hem tenslotte zelf nat gemaakt en zo leert hij het tenminste. Mijn vriend, als altijd, de pragmatische van ons: dat wordt brullen als-ie vannacht wakker wordt (‘IK! WIL! MIJN! POES!’). Dus zit ik nu al een half uur een pluchen beest van ongedefinieerde oorsprong te föhnen, terwijl mijn vriend de jongens hun vaste verhaaltjes voorleest.

De hoepels waar je doorheen springt om een 3-jarige tweeling en hun 6-jarige broer met niet al te veel tantrums de dag en nacht door te krijgen… Ik hoorde eens een psychiater vertellen hoe hij omging met een psychotische en mogelijk agressieve patiënt en moest grinniken toen ik me realiseerde hoezeer dat bij vlagen lijkt op mijn omgang met mijn peuters. Proberen duidelijk en consequent te zijn, maar ook op tijd een stapje terugdoen als een uitbarsting dreigt.

Hoe anders gaat het in de spreekkamer.

‘Nee meneer, het is niet nodig om u aan uw liesbreuk te opereren, als u er helemaal geen last van heeft.’

‘Ja mevrouw, ik begrijp dat u graag een röntgenfoto wil om zeker te weten dat uw gebroken pols goed is genezen, maar aangezien u geen pijn en een goede functie heeft, heeft een foto geen consequenties, dus kunnen we u die potentieel schadelijke straling besparen.’

‘Nee meneer, de breuk in uw onderbeen is nog niet helemaal genezen. Het zou voor de botgenezing wel enorm helpen als het zou lukken om te stoppen met roken…’

De hele dag door probeer je je patiënten naar verstandige keuzes te begeleiden en over het algemeen gaat dat vrij aardig. Met duidelijke uitleg kunnen de meeste mensen zich prima vinden in het beleid dat ik ze op basis van de beschikbare evidence voorleg.

Waarom lukt dat thuis dan niet?